Marcin Florian Gawrycki (ur. w 1975 r.) to – cytując Wikipedię – polski politolog i latynoamerykanista, badacz stosunków międzynarodowych, specjalista w zakresie polityki i historii państw Ameryki Łacińskiej. Doktor habilitowany, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu.
Książka „(I)grając ze smakiem. Muzyka, tożsamość i polityka na Karaibach” ukazała się nakładem Wydawnictw Uniwersytetu Warszawskiego. Jak można przeczytać na stronie WUW:
Publikacja prezentuje muzykę Karaibów, jednak widzianą z perspektywy politologicznej. Autor wskazuje, że rozwój poszczególnych nurtów muzyki latynoskiej wiąże się ściśle z historią polityczną regionu i z procesami narodotwórczymi. W problematykę książki wprowadza analiza zjawiska hybrydyczności oraz kształtowania się tożsamości narodowej w przestrzeni państwa narodowego i przestrzeni diasporycznej. W kolejnych rozdziałach autor opisuje muzykę Kuby, Dominikany, Portoryko, Jamajki oraz Trynidadu i Tobago, odnosząc się także wybiórczo do innych państw karaibskich, takich jak Barbados, St. Lucia, Haiti i Antyle francuskie. Praktyki muzyczne w poszczególnych krajach rozważane są na szerszym tle politycznym, etnicznym i antropologicznym.
We wstępie książki Gawrycki pisze:
Praca nie pretenduje do tego, żeby być „encyklopedią muzyki karaibskiej”, dlatego analiza ma charakter wybiórczy, dotyczy tych gatunków muzycznych, które mają (moim zdaniem) istotne znaczenie w analizowanym kontekście. Jako politolog przyglądam się temu zagadnieniu z perspektywy politologicznej, pozostawiając wiele miejsca dla muzykologów, których niniejsza problematyka także mogłaby zainteresować.
Ze wstępu dowiecie się też, dlaczego publikacja ma właśnie taki tytuł.
Problematyka powinna zainteresować fanów ska, reggae, calypso czy też innych gatunków pochodzących z tamtych rejonów, a także – po prostu – ludzi ciekawych świata, wszak czasem przydałoby się poczytać poważniejszą lekturę.
Na zachętę spis treści (dostępny też tutaj w formacie pdf):
Wstęp
ROZDZIAŁ I. Jakie państwo narodowe?
Formowanie się państw karaibskich
Konstruowanie tożsamości narodowej
Problem rasy
ROZDZIAŁ II. Jaka kultura narodowa?
Hybrydyzacja karaibskiej kultury
Tożsamość narodowa a kultura popularna
ROZDZIAŁ III. Kuba
Muzyka kubańska przed rewolucją
Rewolucja i muzyka
Nueva trova – trubadurzy władzy czy buntownicy?
Timba – subwersyjna moc hedonistycznego świata wartości
Rock – muzyka kubańskiego marginesu
Hip hop – rewolucja w rewolucji
ROZDZIAŁ IV. Dominikana
Merengue – symbol dominikańskiej tożsamości narodowej
Bachata – muzyka kontestacji zmarginalizowanych
Muzyka w przestrzeni diasporycznej i transkulturowej
ROZDZIAŁ V. Portoryko
W poszukiwaniu portorykańskich korzeni muzycznych
Salsa – między kontynentem a wyspą
Rock politycznie zaangażowany
Hip hop jako portorykański gatunek muzyczny
Subwersyjne riddimy reggaetonu
ROZDZIAŁ VI. Jamajka
Muzyka rodzącego się narodu
Reggae – między buntem a kooptacją
Dancehall – subwersja i dywersja
ROZDZIAŁ VII. Trynidad i Tobago
Karnawał – między oporem a zawłaszczeniem
Calypso – afrotrynidadzka ekspresja etniczności
Steel pan – narodowy instrument w kontekście etnicznej rywalizacji
Rapso politycznie zaangażowane
Soca – trynidadzka przestrzeń kontestacji
Chutney – indotrynidadzka ekspresja etniczności
ROZDZIAŁ VIII. Inne kraje karaibskie
Barbados i St. Lucia – między tradycją a nowoczesnością
Haiti – anraje i angaje
Antyle Francuskie – w poszukiwaniu własnej kreolskości
Podsumowanie
Bibliografia
Warszawa 2013
ISBN 978-83-235-1007-9
Stron: 432
Format: 152×233
Wydanie 1
Oprawa miękka
EAN: 9788323510079
Dyskusja