Mężczyźni o wiele częściej trafiają na listy przebojów, nie tylko jako wykonawcy (solowi i członkowie zespołów), ale też jako autorzy piosenek i producenci (te proporcje w muzyce popularnej szeroko omawia raport ośrodka analitycznego The Annenberg Inclusion Initiative z 2019 roku). W związku z tym więcej się o nich mówi i pisze, docierają też do większej liczby słuchaczy.
W Międzynarodowy Dzień Kobiet chciałabym zwrócić Waszą uwagę na utalentowane współczesne artystki ska i reggae, które ostatnio często goszczą w moich głośnikach.
Le Birrette
Le Birrette to dziesięcioosobowy żeński zespół z Bolonii. Dziewczyny (Annazza, Zazzi, Giuliana, Marianna, Paola, Katia, Michela Warrior, Claudia, Paola and Rosa Begonia ) grają ska, reggae i rocksteady od 2015 roku. Dwa lata temu samodzielnie wydały swój debiutancki album “Gals Songs Only”, z którego pochodzi utwór „Wounded Man”. Jestem bardzo ciekawa, jak wypadają na żywo i z niecierpliwością czekam na ich koncert na tegorocznej edycji This Is Ska w Rosslau.
The Kinky Coo Coo’s
The Kinky Coo Coo’s z Barcelony to jedna z najdłużej działających hiszpańskich kapel ska i reggae. Istnieje od 20. lat i w tym czasie zdarzyło im się zmieniać muzyków. Teraz w składzie są 3 dziewczyny – wokalistki Leire Etxarri i Gemma Solés oraz trębaczka Carme Martínez. Ich ostatni długogrający album, „Sweet, Fun & Ready”, ukazał się w 2013 roku. A niepublikowany wcześniej utwór „Sunshine Of Freedom” trafił na składankę katalońskich zespołów „Jamaicat”, wydaną na początku roku przez Liquidator Music.
Emily Capell
Pochodząca z Londynu charyzmatyczna wokalistka i autorka piosenek, Emily Capell, to już nieco inna bajka. Jej muzyczne inspiracje są bardzo różnorodne – od Dolly Parton, przez Small Faces po Joe Strummera. Pod koniec zeszłego roku wydała swój długogrający debiut „Combat Frock”. To ska w brytyjskim stylu okraszone historiami opowiadanymi przez Emily, w które warto się wsłuchać. W 2019 roku grała z The Selecter w trasie z okazji ich czterdziestolecia, a w tym roku będzie supportować Madness.
The Fuss
Z Europy przenosimy się do Stanów Zjednoczonych, ale wracamy do rocksteady i early reggae. Waszyngtoński The Fuss to ośmioosobowa ekipa w połowie składająca się z kobiet – wokalistki Andi, saksofonistki Megan, perkusistki Cati i Julii, która gra na klawiszach. Jeśli jeszcze nie znacie ich debiutanckiego krążka „Ourselves” z 2018 roku, to powinniście jak najszybciej to nadrobić.
Bite Me Bambi
Choć nie wydali jeszcze żadnej płyty, muzycy z Bite Me Bambi nie są nowi na scenie. Przez wiele lat grali w różnych kapelach w kalifornijskim Orange County. Puzonista T-Bone Willy i gitarzysta Brian Mashburn współtworzyli oryginalny skład zespołu Save Ferris. A wokalistka, Tahlena Chikami, nie tylko śpiewa ale też pisze piosenki, gra na gitarze i występuje na scenie od 9 roku życia. Lokalni dziennikarze wróżą kapeli karierę w stylu No Doubt. Ska w Stanach Zjednoczonych znów jest na fali, więc kto wie.
Stop The Presses
Ska/reggae’wy projekt Stop The Presses narodził się w głowach małżeństwa mieszkającego w Nowym Jorku, Ali Culotty, która śpiewa i gra na klawiszach i gitarzysty Danny’ego Portilli. Mają na koncie dwie EP-ki, „Does It Still Look Pretty?” (2011) i „Eskalando” (2013) oraz zeszłoroczną płytę „Money In The Bank”, nad którą pracowali z Agentem Jayem z The Slackers.
Los Overlines
Los Overlines to kapela z Monterrey w Meksyku. Są częścią tamtejszej sceny ska i early reggae od 2008 roku, ale w roku 2010, po wydaniu płyty „Agua de Jamaica”, zrobili sobie pięcioletnią przerwę. W zespole śpiewają dwie wokalistki, Tania Moreno i Estefany Pardo. Los Overlines na początku roku nakręcili klip do piosenki „Real Hot”, a w najbliższych planach mają wydanie winyla.
Na deser sięgnijcie jeszcze do starszych wpisów na RudeMakerze, w których polecamy śpiewające Panie. Posłuchajcie The Tellways z Detroit, Claude Fontaine z LA, obejrzyjcie nowy klip szczecińskiej Vespy.
To wszystko chyba przez to, że pierwszy koncert, na który poszłam jako nastolatka, był koncertem ska. Gdybym wiedziała, że zostanie mi to na dłużej, niewykluczone że zastanowiłabym się dwa razy. Albo i nie, bo może tak po prostu miało być. Teraz jeżdżę na koncerty i nagrywam wywiady z artystami. Ale jeśli w okolicy grają rock and rolla, to jest duża szansa, że to tam mnie znajdziecie.
Dyskusja